Michelle Rozenhart (32) woont sinds mei jongstleden samen met man Bob (34) en dochters Avithal (4) en Yaël (2) in Schuytgraaf. De uit Rotterdam afkomstige Juriste vertelt graag over haar ervaring in de Arnhemse wijk, waar ze helemaal tot rust komt.
VAN HET WESTEN NAAR HET OOSTEN
“Twee jaar geleden waren Bob en ik op de Hoge Veluwe, waar we op slag verliefd werden op de natuur en de prachtige omgeving. We raakten helemaal ontspannen. Tijdens de terugweg zeiden we tegen elkaar ‘je zou hier maar in de buurt wonen…’, direct gevolgd door ‘waarom eigenlijk niet?’. Vorig jaar mei besloten we, na een verjaardag in Gelderland, dan ook eens door de wijk Schuytgraaf te rijden om ons gevoel te peilen. Ik was direct enthousiast en zelfs Bob, die normaliter vrij voorzichtig is in het maken van dergelijke keuzes, gaf aan dat hij ons wel in deze wijk zag wonen”. Toen de woning aan de Maaidorser in Schuytgraaf te koop kwam, was het stel al verkocht zodra ze de eerste stap binnen zetten. Hun bod werd diezelfde dag nog geaccepteerd en daarna ging het snel. “De vorige bewoners hebben het zo netjes achtergelaten dat we alleen de muren hebben geschilderd en de vloer hebben laten schuren voordat we erin trokken. Dat was heel fijn, want Bob werkte tot voor kort nog in Rotterdam dus er was ook niet veel tijd om uitgebreid te klussen. Gelukkig werkt hij inmiddels ook in Arnhem, wat ruim drie uur reistijd per dag scheelt.”
ONS KENT ONS
Na een drukke periode lijkt de rust nu langzaam in te treden. “Op een van de eerste dagen dat we hier sliepen, liepen we even langs de weilanden achter ons huis. Je zet een voet buiten de deur en staat direct in het groen. Dat heb je in Rotterdam echt niet, behalve in het drukke Kralingse Bos. Dat is heerlijk. Bob is misschien nog wel meer een buitenmens dan ik. We hadden niet eerder een tuin, dus hij geniet nu ook echt van de kleine dingen als het snoeien van de heg en het maaien van het gras. De beslissing is voor hem in de kern nog beter geweest dan voor mij, terwijl ik er ook echt superblij mee ben. Het weidse geeft een gevoel van vrijheid en daardoor een soort algemeen gevoel van rust. Dat hadden we als gezin wel nodig en dat hebben we hier gevonden, daar genieten we elke dag van.”
“Schuytgraaf is een hele leuke en actieve wijk, waarin de bewoners elkaar op de hoogte houden en heel betrokken zijn. We hebben met onze buren uit de straat zelfs een WhatsApp groep! Dat persoonlijke misten we in Rotterdam wel. Ik ben eigenlijk best een dorpsmeisje, dus ik vind het heel leuk om over een marktje in de wijk te struinen en met allerlei mensen te kletsen. Echt te integreren in de buurt. Het is heel fijn dat als er wat is, dat je elkaar gewoon kent. Het scheelt natuurlijk dat we kleine kinderen hebben, dan grond je misschien wat makkelijker. Avithal zit sinds kort op basisschool de Wigwam en ze gaat na school, net als Yaël, naar BSO de Toverburcht in hetzelfde gebouw. Heerlijk dichtbij huis: drie keer struikelen en je bent er.”
ALLEEN NOG EEN SCHOENENWINKEL
Michelle verkent de wijk graag door de lens van haar camera (ze is naast haar werk als Juriste ook Fotografe) of hardlopend. Ze traint samen met Bob voor de jaarlijkse KIKA run, waar ze met een grote groep aan deelneemt. Het maatschappelijke gevoel van haar ouders is ook bij Avithal al goed te merken: zo traint ze voor de KIKA kinderrun én wil ze graag ‘pannenkoeken bakken en verkopen voor de zieke kindjes’. “Het leuke is, dan gooi ik tegen die tijd een bericht op de Schuytgraaf Facebookpagina en dan weet ik ook zeker dat er mensen pannenkoeken komen kopen. Ook dat is betrokkenheid”.
Voor alle gangbare boodschappen kan Michelle in Schuytgraaf terecht, al mist ze stiekem nog wel een schoenenwinkel. Grapt: “dan hoeven we écht nooit meer de wijk uit. Ik heb niet het idee dat ik in een grote stad woon, omdat het echt aanvoelt als een dorpje. Je hebt namelijk wel het gemak van het stadshart om de hoek, met de trein ben je er in een paar minuten, maar ervaart geen last van de grootstedelijke problematiek. Dat is een hele mooie combinatie.”
“We hadden gerekend op een keer heimwee hier en daar, maar we hebben tot op heden eigenlijk helemaal niets gehad. We hebben letterlijk echt geen moment spijt gehad van onze keuze. Als je mij tien jaar geleden had verteld dat ik nu met mijn man een huis met een tuin, twee dochters, een kat (Johnny, red.) en een stationwagen zou hebben, dan had ik je uitgelachen. Binnenkort komt er waarschijnlijk zelfs nog een hond bij. Maar het is heerlijk, we hebben echt staan dansen van geluk”.
Heb jij een leuk verhaal dat je graag met ons wil delen? Neem dan snel contact met ons op!